Defne'nin ilk ramazanında bir Cuma akşamı anne babası iş çıkışında Defne'yi almaya gelmiştir. Ezan okunmuş, oruçlar açılmak üzeredir. Büyükler ramzan sofrası etrafında yemek yemekte, Defne'de yerde sere serpe uzanmaktadır. Gözleri TV'ye kaydigi icin TV teletexte sabitlenmiş haber dinlenmektedir. Daha masaya oturmanın 3.-4. dakikalarında Defne'nin mızıldanmaları başlar. Bu öyle büyük bir mızıldanmadır ki masa başındakilerde "biz burda yerken, kızcağız yerde öyle bekliyor" tarzında vicdan azaplarına neden olmakta ve Defne'yi yerden alayım hesaplarının başlamasına neden olmaktadır. İşten yeni gelen teyze, Defne'yi yerden kapar ve Defne bu andan itibarfen masaya teyzesinin kucağında iştirak eder. Ama bu iştirak yaşanırken boş durmmamakta ve Teyzesinin ağzına götürdüğü her lokmayı kafasını hareket ettirerek gözleriyle takip ederek yüreklere kor tutmaya devam etmektedir. ;) Bu arada boş yine durmamakta ve ileri itilmesine rağmen kirli tabağa ulaşmaya çalışmakta, uzanmakta, o da olmazsa örtüyü çekmektedir. Sonunda olan olur ve Defne ramzan pidesini keşfeder. Artık dişleri mi kaşınır, tatsız tuzsuz sebze haşlamalarından sonra pidedeki tuz ve maya tadı mı hoşuna gider keşfedilmez ama, Defne ramazan pidesini afiyetle kemirmeye başlar. Bakınız aşağıda...(12.09.09)
12 Eylül 2009 Cumartesi
Kıskanma meselesi
Ablam geçen gün anlatıyor:"Geçenlerde Taylan'lar bizdeydi. Kızını şöyle 1-2 dakika kucağıma alayım dedim. Defne de ana kucağındaydı. Oturduğu yerden nasıl bir kımıldanma, nasıl bir mızıldanma, nasıl bir hareketlilik... Başkasının çocuğunu kucağıma aldım diye nasıl bir tepki verdi!" Defnemiz henüz sadece 7 aylık. Buna rağmen, sadece 7 aylıkken kıskanma belirtileri gösteriyor. Aşağıdaki resimlerde annesinin işte olmadığı hafta sonu ve süt izni günlerinde Defne'nin annesi ile nasıl haşır neşir olduğuna şahit oluyorsunuz.
Geleceğin balerini
İki resimdeki farkı bulunuz
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)